Page 28 - camia

Almanya Limanı’na intikalin elli yılı geride bı-rakıldı. Peki tahta bir valiz ile binilen kara treninin istasyona ulaşmasıyla başlayan kültür şoku hâlâ devam ediyor mu? “Misafr işçi” sıfatıyla çıkılan yolda heybelere doldurulan umutların yanında va-lizin bir köşesinde mücevher edasıyla saklı tutulan “kültür” hâlâ muhfaza ediliyor mu?

Coğrafyalarına gelenmisafrlere yıllar sonra“iş-galci” sıfatını konduranların beklentisi ülkelerinin yeniden inşa edilmesi idi. Yerleşik hayata geçmek isteyenlerden beklenen ise, “entegre” olunmuş bir yaşam şekli. Senaryonun ilk aşamasının başarı ile neticelendiğini söylemekmümkündür. Zira ırkçılık, mezhep kavgaları ve savaşlar gibi nedenlerle met-ruk hâle dönüşen Avrupa’nın kısa sürede yabancı-ların ucuz iş güçleri sayesinde yeniden imar edildi-ğine hep beraber şehadet ettik. Ancak senaryonun ikinci ayağı için aynı şeyleri söylemek zor. Birlikte yaşayabilmek “fedakârlık” gerektirir. Avrupa’daki yerli-yabancı münasebetlerinde ise karşılıklı bir mutsuzluğun olduğu gözlemlenmek-tedir. Avrupa’nın serzenişi; ülkelerin hızla ya-bancılar tarafından istila edilmeye başlandığı ve kendilerinin gittikçe oryantal bir yaşam tarzına sürüklendiği yönündedir. Yabancıların korkusu ise her an asimile olabilme endişesidir.

Aslında “uyum” kavramı ile kastedilen, asgari müştereklerin hayat bulmasıdır. Ancak bir tarafta çoğunluk toplumunun kültür farklılığını göz ardı ederek çıtayı yüksek tutması, diğer tarafta Türk toplumunun bu isteğe mukavemet göstermesi bu-lunmaktadır. Beklentilerin karşılanamaması husu-

sunda medyanın ve aşırı yaklaşımların dünyada negatif bir “Müslüman” algısı oluşturmasındaki payı da inkâr edile-mez.Gelinen nokta-da tüm coğrafyaları sarmalayan oryan-talist ve okzidan-talist çatışmanın ne yazık ki tehlikeli boyutlara ulaştığı gözlemlenmektedir. Bir korku feno-menine dönüşen tali nedenler bir ke-nara bırakıldığında

Türk toplumunun Avrupa’daki varlık ve sorunları-nın bu ülkenin kültürel genetiğini kısmen değişikli-ğe uğrattığı kabul edilebilir. Bu toplum heybesinde getirdiği kültüre dair ne varsa kullandı: İbadetler, yemekler, giysiler, sanat ve estetik… Daha da ötesi çan kulesinden ezan okunamayacağı gerçeğinden hareketle minarelerini dahi taşıdılar Avrupa’ya. Buna karşın “misafr işçi” olarak karşıladıkla-rının “insan” olduklarının farkına geç varan Av-rupa’nın masum olduğunu söylemek pek müm-kün görünmemektedir. Parçalanan aileler ve bu ailelerin birleşmelerini engelleyen bariyerler, vic-dan testleri, yabancılara kiralamama inadıyla örümcek bağlayan evler, çifte standartlar, Sonder-