CUMA HUTBESİ
İki Bayram ve Kurbiyet
05 Haziran 2025
Değerli Müslümanlar!
Bugün iki bayramı birden yaşıyoruz; biri Kurban Bayramı, diğeri haftalık bayramımız olan Cuma Günü Bayramı. Bu sabah hep birlikte bayramı namazını eda ettik, akabinde bayram hutbesini dinledik, Rabbimize dua ve niyazda bulunduk. Hâlihazırda cuma hutbemizi irad ediyoruz, az sonra da cuma namazımızı ikame edeceğiz. Kurbanlarımız kesiliyor, kesilmeye devam ediyor, Yüce Rabbim kabul buyursun. Bizleri aynı günde her iki bayrama da ulaştıran ve bu kavuşmanın huzur ve mutluluğunu yaşatan Yüce Rabbimize sonsuz şükürler, sonsuz hamdüsenalar olsun. Bayramların hikmet ve önemini, nasıl değerlendirilmesi gerektiğini bizlere öğreten Resul-i Ekrem (s.a.v.) Efendimize salat ve selam olsun.
Kıymetli Müminler!
Hutbemin başında okuduğum âyet-i kerîmede Yüce Allah şöyle buyurmaktadır: “De ki: Benim namazım, kurbanım, hayatım ve ölümüm âlemlerin Rabbi Allah içindir.”[1] Okuduğum hadîs-i şerifte ise Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Âdemoğlu Kurban Bayramı günü, Allah katında kurban kesmekten daha sevimli bir iş yapmaz. Şüphesiz ki kesilen kurban, kıyamet günü boynuzları, kılları ve tırnakları ile gelir. Hiç şüphe yok ki kesilen kurban, kanı yere akmadan önce Allah katında kabul görür. Öyleyse gönüllerinizi kurban ile hoş ediniz.”[2] diye buyurmuştur. Öyleyse bugün, kurbanlarımızı Allah’a yakınlaşma ve Onun rızasına ulaşmaya vesile kılma günüdür. Hz. Hacer annemizin samimiyetini, Hz. İbrâhim’in sadakatini ve Hz. İsmail’in teslimiyetini kuşanma günüdür. Ayrıca bugün, dünyanın dört bir yanından gelerek, hac ibadetini yerine getiren Müslümanların, Mekke’de, Kabe’de buluşma günüdür. Bugün kardeşlerimize kurban eti ikram ederek gönül köprüleri inşa etme günüdür. Bugün sevinme ve sevindirme; hatırlama ve hatırlanma günüdür. Geçmişlerimizi hayırla yâd etme, anne babamızı, kardeşlerimizi, akraba ve komşularımızı ziyaret edip gönüllerini hoşnut etme günüdür. Yetimlere ve öksüzlere, yaşlılara ve hastalara bayram sevincini ulaştırma günüdür. Bugün affetme ve kucaklaşma günüdür. Kırılan kalpleri, mahzun gönülleri, bayramın bereketi ve güzellikleriyle imar etme günüdür. Kardeşliğimize gölge düşüren her türlü çekişmeye, dargınlığa ve küskünlüğe son verip barış ve huzur iklimiyle yenilenme günüdür.
Muhterem Kardeşlerim!
Bayramı bir tatil olarak görmeyelim. Akraba, komşu, dost ve arkadaşları ziyaret etmek, hâl ve hatırlarını sormak, gücümüz nispetinde sıkıntısı olanların sıkıntılarını gidermek için bir fırsat bilelim. Bayramlar, bir bakıma İslâm kardeşliğinin ete kemiğe bürünmüş hâlidir. Zira aynı ümmete mensup olduğumuz kardeşlerimizin sevinçlerinde ve sıkıntılarında yanlarında olduğumuzu hatırlarız. Ümmet olmak; dil, ırk ve kimlik fark etmeksizin, coğrafyaları aşan ve sınır tanımayan bir dayanışmanın adıdır. Filistin’de, Suriye’de, Doğu Türkistan’da ve daha nice ümmet coğrafyasında zulme uğrayan, yurtlarından edilen kardeşlerimizi dualarımızda unutmayalım. Evlatlarımıza da bu kardeşlik bilincini anlatalım, yaşatarak öğretelim.
Hz. Peygamber (s.a.v.), Kurban Bayramı’nın Arefe günü sabah namazından başlayarak, bayramın dördüncü günü ikindi namazına kadar, ikindi namazı dâhil olmak üzere, farzlardan sonra teşrik tekbirleri getirirdi. Bu itibarla, tercih edilen görüşe göre toplam 23 vakit namazın farzlarının akabinde, “Allahu Ekber, Allahu Ekber, Lâ İlahe illallâhu Vallahu Ekber, Allahu Ekber Velillahi’l-Hamd” tekbirini unutmayalım. Hasene Derneği aracılığıyla kurbanlarımızı ihtiyaç sahiplerine, ümmetin mazlum ve mağdur evlatlarına ulaştıralım. Buna hassasiyet gösteren tüm kardeşlerimize gönülden teşekkür ediyor, bu anlamlı dayanışmalarının Rabbimizin rızasına vesile olmasını niyaz ediyoruz.
Aynı şekilde, kurban ibadetini bizzat yerine getiren tüm mümin kardeşlerimizin de bu güzel ibadetlerinin Yüce Mevla’nın katında makbul ve mükâfatlandırılmış olmasını temenni ediyoruz.
Rabbimiz, bizleri infakta, paylaşmada ve merhamette yarışan kullarından eylesin. Cumamız, bayramımız mübarek olsun. Allah’ın rahmeti, bereketi, lütuf ve inayeti cümle müminlerin üzerine olsun.
[1] En’âm suresi, 6:162
[2] Tirmizî, Edâhî IV, 83
