Muhterem Müslümanlar!
İçimizde sosyal medyayı, interneti kullanmayan, spor-futbol muhabbetine kapılıp da yapılması gereken pek çok şeyi ertelemeyen kimse var mıdır acaba? Belki birkaç kişi “ben” diye cevap verse bile, bunlar artık hayatımızın gerçekleri olmuş, hatta bazen tiryakilik derecesinde bir alışkanlık, bir bağımlılık hâline de gelmiştir. Bağımlılık ise bir nevi hastalıktır.
Muhterem Müslümanlar!
Bu dünyada yaptığımız hiçbir şey karşılıksız kalmayacaktır. İyilik de yapsak kötülük de yapsak, bu yaptıklarımızın hepsi kıyamette önümüze konulacaktır. Ayette şöyle buyurulmaktadır: “O gün insanlar amellerinin kendilerine gösterilmesi için bölük bölük kabirlerinden çıkacaklardır. Artık kim zerre ağırlığınca bir hayır işlerse onun mükâfatını görecektir. Kim de zerre ağırlığınca bir kötülük işlerse onun cezasını görecektir.”
Muhterem Kardeşlerim!
Yüce Rabbimiz, Tevbe suresinin 128. ayet-i kerimesinde, Peygamber efendimizi tarif ederken; “Andolsun, size kendi içinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya düşmeniz ona çok ağır gelir. O, size çok düşkün, mü’minlere karşı da çok şefkatli ve merhametlidir.“ diye buyurmaktadır. Yine Kuran-ı Azimüşşanda, Rasulullah (s.a.v.)’e hitaben, “Seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” denilmiştir.Muhterem Müslümanlar !
Kur’ân-ı Kerîm’de: "(Ey Resulüm!) Nefsânî arzularını kendisine ilah edinen kimseyi gördün mü? Artık ona sen mi vekil olacaksın?"[1] buyurularak, nefsinin peşinden giden kimselerin kurtuluşa eremeyeceği dikkatimize sunulmuştur. Yine bu manada olmak üzere Efendimiz (s.a.v.) de, “İnsanın helakine sebep olan şunlardır: Kendisine itaat edilen cimrilik, hep peşinde koşulan hevâ ve kişinin kendini beğenmesidir.”[2] buyurmuşlardır.
Muhterem Kardeşlerim!
İnsan günah işlemeye meyillidir. Çünkü şeytanın ve kötülüğü emreden nefsin aldatmalarına kolayca kanabilir. Fakat, Rabbimiz bize tevbe gibi bir çıkış yolu, bir kurtuluş kapısı da hazırlamıştır. Tek iş bu yoldan gitmek, bu kapıdan geçmektir. Günahların affedilmesi için yapılan duaya, amele, gayrete tevbe denir ki, en güzeli de tevbe-i nasûh diye tanımlanır. Tevbe-i nasûh: En samimi bir şekilde günahlar için Rabbimizden özür dilemek ve bağışlanma niyaz etmektir. Bunun bir işareti, bir daha da günah işlememek, günaha giden yola bile uğramamaktır.
Muhterem Müslümanlar!
Hayatımızın neşe kaynağı, gözümüzün nuru ve kendimizden dahi fazlaca koruma çabasına girdiğimiz çocuklarımız bizim imtihanımızdır. Enfâl suresinde, Rabbimiz çocuklarımızın bizim için bir imtihan vesilesi olduğuna şu şekilde dikkatimizi çekiyor ve uyarıyor: “Bilin ki mallarınız ve çoluk çocuğunuz birer imtihan vesilesidir. Allah katında ise büyük bir mükâfat vardır.”[1] Âyet-i kerimede dikkat çekilen birinci husus, mal ile çocukların imtihan vesilesi olmasıdır. İkincisi ise bu imtihanın kazanılabileceği ve Allah katında da çok büyük bir ödülünün olacağının müjdesinin verilmesidir.
Muhterem Müslümanlar!
Ahlak, güzel huy, iyi insan olmak gibi değerler her zaman el üstünde tutulması gereken ve hiçbir zaman göz ardı edilmemesi icap eden ferdî ve toplumsal değerlerdir. Bu değerler toplumda hak ettiği kıymeti görmediği ve benimsenmediği anda çürüme başlar ve o toplumun insan onuruna yaraşır bir şekilde devamı mümkün olmaz.
